مسئولان نیازمند کلاس توجیهی برای خصوصی سازی خودروسازی

مسئولان نیازمند کلاس توجیهی برای خصوصی سازی خودروسازی

با جدی‌تر شدن بحث واگذاری باقی مانده سهام دولتی دو خودروساز بزرگ، موج جدیدی از اظهارنظر و مخالفت ها و موافق ها آغاز شده است. در این میان به نظر می رسد بسیاری از مسئولان نیازمند کلاس توجیهی برای خصوصی سازی خودروسازی هستند.

به گزارش پایگاه خبری اسب بخار، با توجه به موضع گیری دولت چهاردهم به نظر می رسد دیر یا زود باقی مانده سهام دولتی دو خودروساز بزرگ کشور به بخش خصوصی واگذاری شود.

سهم دولت در ایران خودرو و سایپا

بنا بر آمار، دولت در ایران خودرو ۵.۷ درصد و در سایپا حدود ۱۷ درصد سهم دارد.  ۱۲.۲۱ درصد از سهام ایران خودرو و ۱۵.۶ درصد از سهام سایپا نیز در اختیار شرکت‌های عمومی وابسته و تحت کنترل دولت است. همچنین ۲۵.۲۴ درصد از سهام ایران خودرو و ۳۹.۶۶ درصد از سهام سایپا جزء سهام تودلی محسوب می شود. با بررسی و تجمیع این اعداد مشخص می شود که چرا دولت به راحتی در امور خودروسازان دخالت و مدیریت می کند.

با این حال با توجه به نوع نگاهی که در ایران به اقتصاد وجود دارد، قطعاً اگر سهم دولت همان ۵.۷ درصد ایران خودرو و ۱۷ درصد سایپا بود، باز هم روش مدیریت و دخالت تغییری نمی کرد.

در این شرایط به نظر می رسد پیش از پرداختن و تحلیل و بررسی خریداران سهام این دو خودروساز، خود مسئولان نیاز دارند به درک درست و عمیقی از خصوصی سازی برسند. آن‌ها باید بدانند که بخش خصوصی موتور محرکه توسعه و پیشرفت هر اقتصادی محسوب می شود. در بسیاری از کشورهای توسعه یافته این بخش خصوصی است که بار اصلی را به دوش می کشد. دولت نیز در مقابل با دریافت انواع مالیات و عوارض درآمد خود را برای اداره کشور کسب می کند.

در این دیدگاه، دولت ها از یک سو شرایط را برای بهبود فرآیند تولید و کسب و کار در داخل فراهم می کنند و از سوی دیگر در مجامع بین المللی در نقش رایزن اقتصادی عمل کرده و زمینه رقابت و ورود را به سایر بازارها فراهم می کند، اما در ایران این مسئله نه تنها تا امروز دیده نشده است، بلکه تعدد نهادهای تصمیم‌گیر و مداخله‌گر در خودروسازی باعث شده است که هر کدام از بخش ها ساز خود را کوک کند.

با این حال درست در شرایطی که هر روز به میزان زیان انباشته خودروسازان افزوده می شود و در مقابل سرمایه سهام‌داران تحلیل می رود، تمام هم و غم برخی کارشناسان سمت و سوی دیگری دارد.

پرسش اصلی این است که آیا واقعاً درد و دغدغه خصوصی سازی واگذار نشدن سهام به یک قطعه ساز است؟ آیا نمی توانند برای جلوگیری از ایجاد انحصار ابزارجدیدی خلق کنند؟ اگر این انحصار توسط شرکتی دیگر و به طور واسطه ای به شرکتی غیر ایرانی واگذار شود، دیگر مشکل آفرین نخواهد بود؟

بنابراین اگر واقعاً به فهم توانایی و توانمندی بخش خصوصی برسند، می توانند بدون بهانه جویی سازوکاری تعریف کنند که مانند سایر کشورهای توسعه یافته بخش خصوصی نه تنها فرصت انحصار نداشته باشد، بلکه جرئت فکر کردن به آن را هم پیدا نکند.

ایران خودرو خصوصی سازی خودر‌وسازی سایپا سهام خودروسازان واگذاری ایران خودرو و سایپا