خودروسازی در دولت چهاردهم؛ حرکت در جاده بن‌بست همیشگی
با مهلت یک‌ساله پزشکیان به نظر می‌رسد خودروسازان برای تأمین نظر و پرهیز از تنبیه به تکاپو افتاده‌اند، اما واقعیت این است که خودروسازی در دولت چهاردهم حرکت در جاده بن‌بست همیشگی را در پیش گرفته است. این رفتار دولت با بازی رسانه‌ای واردات و برقی‌سازی هیچ فرقی ندارد و فقط فرصت‌سوزی مکرر است.
به گزارش پایگاه خبری اسب بخار، پیش از روی کار آمدن دولت چهاردهم و در کوران مناظرات انتخاباتی، موضع‌گیری‌های مسعود پزشکیان کورسوی امیدی برای بهبود صنعت خودروسازی ایجاد کرده بود. برخی کارشناسان و مصرف‌کنندگان گمان می‌کردند که با او، خودروسازی از بن‌بست خارج خواهد شد، اما با گذشت بیش از یک‌سال از روی کار آمدن دولت چهاردهم، نتیجه هیچ تغییری نکرده است. همان دیدگاه‌ها و همان تفکرات پیشین همچنان حاکم است و این صنعت گرفتار حکمرانی اقتصادی مانده است.
به بیان دیگر، حتا می‌توان گفت که صنعت خودروسازی ایران امروز نه یک صنعت است و نه یک بازار، بلکه ابزاری سیاسیِ پرهزینه است که برای دولت‌ها کارکرد تبلیغاتی دارد. هر دولتی می‌آید از فساد، زیان، کیفیت پایین و انحصار انتقاد می‌کند، اما در عمل همان سیاستی را ادامه می‌دهد که این صنعت را زمین‌گیر کرده است. دخالت‌های مکرر، سنگ‌اندازی‌ها و تکلیف‌ها بدون در نظر گرفتن شرایط. نتیجه؟ یک چرخه معیوب که هر سال بدتر از قبل می‌شود.
در واقع صنعت خودرو در ایران سال‌هاست در نقطه‌ای ایستاده که نه می‌تواند جلو برود و نه می‌تواند به نقطه صفر برگردد. متولیان و مسئولان هر روز با ادبیات تند از ضعف خودروسازان می‌گویند، اما در عمل بزرگ‌ترین مانع اصلاحات شده‌اند. همه از بازاری انحصاری، محصولاتی گران و بی‌کیفیت و مصرف‌کننده‌ای که هیچ حقی جز پرداخت هزینه بیشتر ندارد، دم می‌زنند، اما از سوی دیگر به خودروساز اجازه رقابت و نفس کشیدن نمی‌دهند.
حتا با این‌که متوجه ناکارآمدی خودروسازی دستوری شده‌اند، باز هم در مسیر خصوصی‌سازی سنگ‌اندازی می‌کنند. از یک‌سو ایران خودرویی که توسط بخش خصوصی اداره می‌شود، هنوز باید با برخی مشکلات دست‌و‌پنجه نرم کند و از سوی دیگر سایپا به‌رغم چالش‌هایی که پیش رو دارد، در مسیر خصوصی‌شدن و ورود سرمایه‌های جدید با دست‌انداز و موانع همراه می‌شود.
این در حالی است که بیش از چهار دهه مدیریت دولتی نتیجه‌ای جز به باتلاق کشاندن این صنعت نداشته است، اما به نظر می‌رسد علاوه بر ابزار تبلیغاتی، خودروسازی سپر بلای خوبی برای سیاست‌مداران به شمار می‌آید؛ وقتی کیفیت نامطلوب با اعتراض مردم مواجه می‌شود، خودروساز زیر تیغ انتقاد می‌رود؛ هوا آلوده می‌شود، هم همین‌طور. به عبارت بهتر، حکمرانی اقتصادی ناتوانی‌های خود را پشت خودروسازی پنهان می‌کند.
در این شرایط مردم نمی‌دانند که آیا واقعاً خودروسازان کشور مقصرند یا قربانی؟ مردم نمی‌دانند واقعاً چه کسی از این آب گل‌آلود ماهی می‌گیرد؟ نمی‌دانند این صنعت با حجم عظیمی از زیان، بدهی و انتقاد چرا برای دولت‌مردان جذابیت دارد؟ چرا به‌رغم انتقادی که خود دولت به آن‌ها دارد اجازه نمی‌دهد مستقل کار و رقابت کنند؟ اگر توانمند بودند که در بازار می‌ماندند و اگر با مسکن‌های دولتی سرپا مانده‌اند، بهتر است بند حیات آن‌ها را پاره کرد، اما تا به این‌جای کار دولت پزشکیان نشان داده است که در زمینه مدیریت بازار خودرو هیچ فرقی با اسلاف خود ندارد.
خودروسازی دولت چهاردهم صنعت خودرو مسعود پزشکیان
source