بورسی شدن خودروسازان ؛ فرصتی جدید یا تکرار گذشته ها

بورسی شدن خودروسازان ؛ فرصتی جدید یا تکرار گذشته ها

در حال حاضر برخی شرکت های خودروساز در بازار اوراق بهادار حضور دارند، اما حضور در این بازار مالی مانند سایر بخش های صنعت خودروسازی به دلیل حضور حاکمیت چندان تابع استانداردهای اقتصادی – صنعتی نیست. در این شرایط باید دید که بورسی شدن خودروسازان؛ فرصتی جدید تلقی می شود یا تکرار گذشته ها خواهد شد.

به گزارش پایگاه خبری اسب بخار، حضور در بورس و عرضه سهام معمولاً به عنوان یکی از راه های تأمین سرمایه و افزایش رقابت و راهی برای مشارکت مردم تلقی می شود.

از این طریق بسیاری از دارندگان سرمایه های خرد و در برخی مواقع کلان سرمایه ها به جای حضور مستقیم در کسب و کار و صنایع مختلف، با انتخاب نمادهای موفق وارد اقتصاد می شوند.

به این ترتیب از یک سو دارندگان این سرمایه ها غیرمستقیم اقدام به فعالیت های اقتصادی کرده و از حضور در بازارهای غیر رسمی موازی جلوگیری می شود و از سوی دیگر شرکت های سرمایه پذیر برای تأمین نقدینگی نیازی به منابع بانکی، وام و استقراض نخواهند داشت.

البته این یک روش معمول و مرسوم در اقتصادهای شفاف و رقابتی است. اقتصادی که بخش خصوصی در آن حرف اول را می زند. دولت مداخله‌گر نبوده و سیاست گذاراست.

اما برخلاف این نوع اقتصادها، در ایران بخش خصوصی به رغم فعالیت هایی که دارد نه تنها مستقل نیست، بلکه به شدت تابع و تحت تأثیر سیاست های دولت است. سیاست هایی که عموماً با تغییر دولت ها تغییر کرده است و مانع از ثبات در این شرکت ها می شوند.

با این حال، آن‌گونه که عنوان شده است برخی شرکت های خصوصی خودروساز قصد دارند که وارد بورس شوند. در حال حاضر به غیر از غول های جاده مخصوص و شرکت های تابعه و همچنین گروه بهمن، خودروساز مطرح و به نام دیگری در بورس حضور ندارد.

این در شرایطی است که با گسترش حضور شرکت‌های بزرگ در بازار سرمایه، ورود خودروسازان به بورس نیز به یکی از موضوعات مهم اقتصادی کشور بدل شده است. صنعتی که سال‌ها با چالش‌هایی همچون قیمت‌گذاری دستوری، زیان انباشته، بدهی‌های بانکی و وابستگی به دولت مواجه بوده، اکنون در آستانه مواجهه با یک سازوکار جدید و متفاوت قرار گرفته است. اما آیا این ورود می‌تواند به اصلاح واقعی ساختار این صنعت منجر شود یا صرفاً تلاشی برای تأمین مالی و مهندسی شاخص‌های بازار سرمایه است؟

به طور خلاصه اثرات مثبت حضور در بورس در شاخص هایی مانند شفافیت و تأمین مالی، افزایش اعتبار برند نزد سرمایه‌گذاران داخلی، مشارکت بیش‌تر مردم و جذب سرمایه های خرد، کاهش فشار بر منابع بانکی، افزایش رقابت و سرعت گرفتن توسعه تعریف می شود.

اما آیا ورود به بورس، به‌تنهایی می‌تواند ضامن اصلاحات واقعی باشد؟ آیا بورسی شدن خودروسازان و خرید سهام آن‌ها می تواند علاوه بر حفظ سرمایه و ارزش دارایی، سودده هم باشد.

البته در این جا نیز با دو بخش متفاوت مواجه هستیم، از یک سو خودروسازان اعلام می کنندکه زیان‌ده هستند و از سوی دیگر سود سهام تقسیم می کنند.

همین مسئله منجر به بروز تناقض و تردید در راستی گفتار آنان شده است. با این وجود در شرایطی که دولت خود به عنوان یک مانع و دست اندازی بلند در مسیر توسعه صنعت خصوصی سازی حضور دارد، بورسی شدن خودروسازان می تواند مانع از آسیب پذیری این شرکت ها در برابر نوسانات سیاست گذاری ها باشد.

به عنوان مثال، هنوز خودروسازی از قیمت گذاری دستوری رنج می برد. هنوز تکلیف تعرفه ها به درستی روشن نشده است. هنوز نمی دانند بر پایه کدام نرخ ارز باید برنامه ریزی کنند. هنوز مشخص نیست که برای فروش از چه مکانیزمی باید استفاده کنند.

در این شرایط آیا نفس ورود به بورس می تواند کمر این مشکلات را خم کند یا این‌که صرفاً نمایش دیگری در راه خواهد بود؟

بورس بورس کالا خودروسازان