چانه زنی وکلای ایرانی برای واگذاری خودروسازان به چین

چانه زنی وکلای ایرانی برای واگذاری خودروسازان به چین

کروز به عنوان یکی از بزرگ‌ترین قطعه سازان هنوز با اتهام‌هایی مواجه است و پرونده باز دارد و بحث انحصار و تعارض منافع نیز در کنار این موارد مطرح می شود. همین مسئله گویا به بهانه چانه زنی وکلای ایرانی برای واگذاری خودروسازان به چین بدل شده است، اما در صورت بروز خطر و یا انحصار دولت توان برخورد و بازخواست کدام طرف را خواهد داشت؛ مالک ایرانی یا چینی؟

به گزارش پایگاه خبری اسب بخار، صنعت خودروسازی کشور به دلیل ماهیت دولتی و امنیتی‌اش، در این سال ها روی خوش ندیده است. وضعیت به قدری مضحک است که هیچ قشر و گروهی غیر از سیستم رانتی و دلالان، از این وضعیت لذت نمی برد.

دولت، سایر قوا و نهادهای مرتبط و غیر مرتبط، زنجیره تأمین، خودروسازان و از همه مهم‌تر مردم به عنوان مصرف کننده نهایی و هم به عنوان گروهی که منت سرشان گذاشته می شود، ناراضی هستند. به نحوی که خودروهای دست دوم خارجی را به تولیدات داخل ترجیح داده و بیش از دو سال است که در انتظار ورود آن‌ها هستند.

در این شرایط، دولت چهاردهم به جد قصد دارد که از بنگاه‌داری خارج و باقی مانده سهام خود در دو خودروساز بزرگ کشور را واگذار کند.

در این شرایط با توجه به سابقه کروز و همچنین میزان سهامی که در اختیار دارد، به عنوان یکی از مشتریان پروپاقرص سهام ۵.۷ درصد شناخته می شود. این سهام خریداران دیگری نیز دارد. تا امروز هم هیچ کدام از این خریداران از جمله کروز به صورت رسمی تقاضا خود را مطرح نکرده است و همگی از شانس برابر برخوردار هستند.

با این وجود مشخص نیست که به چه علتی کروز به عنوان یکی از خریداران احتمالی به سیبل انتقادها بدل و با انتقادهایی این چنین مواجه شده است:

کروز زیر تیغ نقادان

۱- کروز به عنوان بزرگ‌ترین قطعه‌ساز ایرانی، نفوذ بیش‌تری در صنعت خودروسازی خواهد داشت. این نفوذ می‌تواند به افزایش قدرت چانه‌زنی کروز در بازار و کنترل بیش‌تر بر تولید و توزیع قطعات خودرو منجر شود. در حالی که، این اقدام کروز در سال‌های گذشته منجر شده بود قیمت برخی قطعات تولیدی این شرکت در بازار دچار نوسان شود و حتا از حربه توزیع قطره‌چکانی هم در بازار برای افزایش فشار بر تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان استفاده کرد.

۲- اگرچه واگذاری به بخش خصوصی می‌تواند به توسعه و کاهش زیان کمک کند، اما اگر نظارت کافی نباشد، می‌تواند چالش‌های بازار را بیش‌تر کند. این موضوع می‌تواند به افزایش قیمت‌ها و کاهش کیفیت خودروها منجر شود.

۳- انتقادهای زیادی از سوی شورای رقابت و انجمن قطعه‌سازان مطرح شده که از افزایش نفوذ کروز در ایران خودرو ابراز نگرانی کرده‌اند. این نگرانی‌ها شامل ایجاد انحصار و کاهش رقابت در بازار خودروست. به طور قطع در صورتی که ایران خودرو به کروز واگذار شود این مشکلات بیش‌تر نیز خواهد شد.

اما پرسش این است که اگر سهام دو خودروساز بزرگ به چینی ها واگذار شود این مشکلات از جمله افزایش نفوذ، قدرت چانه زنی و انحصار به وجود نمی آید؟ در صورت بروز چنین مسائلی دولت توان برخورد با کدام یکی از طرفین را خواهد داشت؛ طرف ایرانی یا چینی؟ آیا در حال حاضر نیز خودروسازان بخش خصوصی از تمام جهات تحت فشار و نظارت حکمرانی اقتصادی قرار ندارند؟ آیا در شرایط فعلی حضور یک رقیب جدی در مقابل چینی ها بهتر نیست؟

در حال حاضر آن‌ها صدر و ذیل صنعت خودروسازی را در اختیار دارند و حتا می توانند باعث توقف تولید و از بین رفتن آرامش نسبی این روزها شوند.

البته و صد البته مهم نیست که این رقیب کروز یا هر شرکت دیگری باشد. بحث اصلی این است که به هر بهانه و دلیلی نباید عنان این دو خودروساز را به صورت مستقیم به چینی ها اعطا کرد. دل آن‌ها نیز مانند برخی مسئولان برای ایران نمی تپد و نگران مردم نیستند.

صنعت خودرو واگذاری خودروسازان به چین